-
“Op mijn 9de gaf de onderwijzer op school ook les in notenleer. Vanaf mijn 10de speel ik trompet bij Kempenbloei. Van de 33 leerlingen uit mijn klas sloten we ons daar met z’n vijven bij aan. Alleen ik ben daarvan overgebleven”.
-
“In die tijd bestond de fanfare uit zo’n 35 man. Die kwamen uit een 10-tal families. Alleen al de familie Simons speelde met z'n negenenen; inclusief neven”.
-
“Ik speel nu 58 jaar met Kempenbloei mee. Het orkest heeft nog steeds veel weg van een familiegebeuren dat verder reikt dan het eigen gezinsverband en dat op de een of andere manier ook overstijgt. Bij ons vind je veel mensen die de muziek met de paplepel van huis uit hebben meegekregen”.
-
Ik heb heel wat muzikanten met elkaar zien trouwen
-“Dat geldt niet voor iedereen. Neem Koen Maas nou. Die komt niet uit een muzikaal nest. Door zijn relatie met Cindy Simons heeft hij echter toch ook zijn aansluiting bij het familienetwerk van Kempenbloei gevonden”.
-
“Op het moment dat Koen zich bij ons aansloot, stond voor mij overigens vast: dit wordt de grootste van Achel. Dat blijkt ook wel”.
-
“Het succes van Kempenbloei bestaat bij de gratie van duurzame persoonlijke betrekkingen. In de loop der jaren heb ik heel wat van onze muzikanten met elkaar zien trouwen”.
-
-
“Mij heeft Kempenbloei de vriendschap met Marc van Meensel gebracht. Dat was de beste vriend die ik ooit heb gehad”.
-
“Tijdens het jaarlijkse etentje met de fanfare kookte hij de mosselen en zou ik de friet bakken. Maar ik kreeg mijn gasvuur met geen mogelijkheid aan, wat ik ook probeerde".
-
"Marc stond ondertussen van zijn mosselen te proeven. Ik hoor hem nog “Yum! Yum!” zeggen en, geruststellend, in één adem door tegen mij:”Jef, seffens werkt dat vuur vanzelf”.
-
"Vraag me nu niet hoe het kan, maar direct daarna deed mijn vuur het gewoon. Toen hij dat zag, herhaalde Marc nog een keer dat "Yum! Yum!" van hem".
-
Zwei heisze Würste mit Sauerkraut
-“Na een concert in het Duitse Dörenhagen probeerden de plaatselijke muzikanten hem onder tafel te drinken. Maar de een na de ander schoof onderuit naarmate hij alsmaar meer bierglazen vol Jägermeister liet aanrukken. Daarna bestelde hij ijskoud nog zwei heisze Würste mit Sauerkraut”.
-
“Al wat Kempenbloei nu is, werd door hem in gang gezet. Hij speelde saxofoon in elke fanfare in de omtrek. Als wij een muzikant extra nodig hadden, regelde Marc dat met het grootste gemak”.
-
"Heb je al gespeeld vandaag?”
-“Na die notenleer op de lagere school heb ik geen muziekles meer gehad. Maar ik had wel een vader die vrijwel elke dag vroeg:”Heb je al gespeeld vandaag?” Als dat niet het geval bleek, dan vroeg hij vervolgens steevast:”Zou je daar dan nu niet eens aan gaan beginnen?”
-
-
“Van jongs af aan vulde ik nijn vrije tijd met voetbal en muziek. Het voetballen heb ik op mijn 27ste laten schieten. Ik had teveel kwetsuren opgelopen aan mijn knieën”.
-
“Die knieën speelden bij het ouder worden steeds meer op. Op het laatst kreeg ik mijn ene voet nauwelijks meer voor de andere. Vijf weken geleden zijn allebei mijn onderbenen doorgezaagd”.
-
“De onderkanten van mijn kniegewrichten zijn daarbij vervangen door protheses van titanium en polyethyleen. Die zijn zich nu aan het zetten. Met fietsen en krachttraining laat ik mijn spieren aan de nieuwe situatie wennen. Dat gaat nog wel met de nodige pijn gepaard”.
-
“Nadat ik 20 jaar trompet had gespeeld, constateerde Leo Nuyts, de toenmalige dirigent, dat hij iemand tekort kwam op de bugel. Hij vroeg mij of ik daarop wilde overstappen. Daar heb ik nooit spijt van gehad. Op de bugel speel je heel veel melodie. Het wordt niet voor niets de viool van het blaasorkest genoemd”.
-
“Op de bugel begon ik midden in de eerste rij. Maar in de loop van de jaren viel rechts naast me de een na de ander af. Zo schoof ik telkens weer een stoel op tot ik helemaal vooraan ben komen te zitten".
-
"Ivan Meylemans was de eerste dirigent die me echt als een orkestmeester begon te behandelen. Hij geeft mij de verantwoordelijkheid voor de directiepartituren, hij vertrouwt dat ik erg snel doorheb of er iets op het vlak van materiaal moet gebeuren. Tussen hem en mij is het een band van weinig woorden, maar ik voel het wel als een sterke band. Ik voel dat ook langs de kant van Ivan: doordat hij een hand geeft voordat we aan een concert beginnen en door me ook na afloop opnieuw de hand te schudden”.
-
Fanfare-valies
-
-
“Sindsdien heb ik altijd mijn speciale fanfare-valies bij me als ik naar Kempenbloei ga. Daar zitten allerlei reverseonderdelen in, zoals ventielklepjes en kurkjes voor op de waterstoppen. Als een van de muzikanten opeens pech heeft met zijn instrument, komt mijn fanfare-valies nog wel eens pas”.
-
“Er zit ook een extra dirigeerstokje in. Voor het geval dat Ivan zonder zit. Dat is overigens nog niet voorgekomen. Maar je kan natuurlijk nooit weten...”.
-
“Al die spullen heb ik bij Adams gekocht. Daar kom ik regelmatig. Binnen het bestuur ben ik belast met sponsoring en met de aankoop van instrumenten. Ik kan goed afdingen".
-
Kempenbloei gaat nooit kapot
-“In mijn fanfare-valies draag ik ook nog steeds het prentje mee dat werd uitgereikt tijdens de begrafenismis voor Marc. De dag voordat hij er een eind aan maakte, sloeg hij nog zijn armen om me heen en zei hij tegen mij:”Kempenbloei gaat nooit kapot”.
-
“Zijn plotselinge dood heeft een verpletterende indruk op mij gemaakt. Ook omdat ik de dag daarna samen met de voorzitter naar zijn broer ben gegaan om te bespreken welke muziek we tijdens het afscheid ten gehore zouden brengen”.
-
Kippenvel
-“Als een van die jonge solisten de sterren van de hemel speelt, dan kan ik echt van zo iemand houden. Dan zit ik met zoveel kippenvel op mijn arm, dat ik er wel eens mijn buurman op wijs”.
-
-
“Ik ben geen solist. Als solist zou ik bang zijn om door de mand te vallen. Ik moet het hebben van het samenspelen. En met de hoge tonen kom ik nog goed mee”.
-
In één oogopslag
-
“Ik probeer altijd ruim op tijd aanwezig te zijn voordat een repetitie begint - om de stoelen te helpen plaatsen. Uit mijn ervaring weet ik hoe belangrijk het is dat elke muzikant zijn pupiter zo neer kan zetten dat ie lekker ruim aan de slag kan".-
-
“Als ik gemiddeld 5 repetities per jaar heb gemist, is het veel. Er zijn heel wat jaren geweest dat ik geen repetitie heb overgeslagen”.
-
“Mijn vrouw en ik zullen op de dinsdagavond nooit iets laten plaatsvinden, tenzij het echt noodzakelijk is dat we ergens anders verschijnen. Mijn vrouw gaat vrijwel elk concert met me mee”.
-
“Ook mijn dochter Chris Chris heeft zich altijd sterk met Kempenbloei verbonden gevoeld. Zo verzorgde zij een aantal jaren de aankleding en choreografie van het majorettenkorps. De warme vriendschap van Marc van Meensel was voor haar ook erg bijzonder".
-
Getimmerd
-“Binnen het bestuur maak ik ook deel uit van de commissie van 6 die de finale beslissingen neemt”.
-
“De muzikanten zijn rechtstreeks in het bestuur vertegenwoordigd. Dat scheelt een hoop discussie”.
-
“Ik durf te zeggen dat we een goed bestuur hebben en een goed beleid. Zo kost het ons nog steeds geen moeite om elders extra muzikanten te vinden die ons komen aanvullen op de momenten dat we dat nodig hebben”.
-
“In al die jaren heb ik nooit een seconde verwacht dat we het huidige niveau zouden halen. Vooral sinds Ivan ons dirigeert zie ik het alsmaar sterker opwaarts gaan. Hij heeft echt aan de weg getimmerd. Dat ging met weinig boosheid gepaard. Die doorbraak zou ik niet graag hebben gemist".
-
“Binnen Kempenbloei bestaat een grote verscheidenheid als het om het muzikaal kunnen gaat. In de omgang met elkaar spelen die verschillen niet”.
-
“Af en toe krijg ik een passage eenvoudigweg niet onder de knie. Bijvoorbeeld als er snel na elkaar verschillende maatsoorten worden toegepast”.
-
“Als ik te kennen geef dat iets me niet lukt, dan maken mijn jongere collega-bugelisten Bram en Steven me tot nu toe telkens weer duidelijk: daar komen we samen wel uit. Dan geven zij aan welke stukken ze van mij overnemen. Zo peppen ze me op om door te gaan”.
-
“Wanneer de kwaliteit stijgt, vallen er mensen aan de onderkant af. Het lijkt mij nog altijd het best om voor mezelf het musiceren in schoonheid te eindigen, door de eer aan mezelf te houden”.
-
Mooi moment
-
“Direct nadat we het wereldkampioenschap in Kerkrade hadden binnengehaald, zei ik tegen een paar muzikanten dat ik dit een mooi moment vond om ermee te stoppen. Dit werd heel emotioneel ontvangen. Nu bracht onze overwinning op zich al veel emoties met zich mee, dus ik weet niet of ze die tranen echt alleen voor mij vergoten. Gevolg is dat ik nog wel een tijdje speel”. -
© 6 oktober 2010, rob kuil, vofpzb
